La ovejita que vino a cenar

Smallman, S. (2012). La ovejita que vino a cenar. Ilustr. de Joelle Dreidemy, trad. Alberte Montserrat. Barcelona: Beoscasa, Col. Ya sé leer.  [a partir de 4 años], [32 pp.]. (ISBN 978-84-488-2454-9).

Breve descrición do formato e do contido: álbum ilustrado narrativo de 26.5x23.2 cm, encadernación de tapa dura e follas resistentes. Este material permite que os nenos/as manipulen e experimenten co libro sen temor a que se rompa. A cuberta anticípanos quen son os protagonistas (a ovelliña e o lobo) a través dunha ilustración na que se deixa entrever que a posible historia do conto sexa que “a ovelliña que vén cear” se acabe convertendo na propia cea, xa que o lobo parece ollar un libro de receitas para cociñar un estufado. Na contracuberta recóllese unha sinopse da historia e volven aparecer os dous protagonistas, esta vez máis agarimosos. Ademais, as gardas amosan un fondo de cores vermellas e a portada mostra o título acompañado dunha ilustración dunha mesa preparada para xantar.

Os textos caracterízanse por ser bastante extensos, empregar unha linguaxe da vida cotiá e enriquecer os diálogos con continuas onomatopeas, as cales se distinguen  por ter un tamaño de letra maior e estar en negriña. Tamén acostuman a aludir a situacións tenras, sobre todo a través da bebé ovella que aínda non sabe pronunciar ben, á par que valerse de expresións retranqueiras para crear situacións cómicas. Ademais, aparecen mesturados con ilustracións (a maioría a dobre páxina). Así mesmo, estas imaxes caracterízanse por ser divertidas, coloridas, tenras e, sobre todo,  moi expresivas. As facianas de ambos os protagonistas representan con claridade  os seus sentimentos e estados anímicos. Por iso, considero que estas ilustracións acompañan, reforzan e clarifican perfectamente o que se vai narrando.

O conto relata a historia dun solitario e famento lobo que está farto de comer sempre caldo de verduras. Inesperadamente, unha noite moi fría, peta na súa porta unha pequena ovella que se encontra perdida no nevado bosque. O lobo, moi astuto, convídaa a pasar á súa casa, pensando que estará deliciosa convertida en estufado. Antes de comezar a cociñala trata de asegurarse de que a súa futura cea se atope nas mellores condicións: coida de que non teña frío, fame, hipo ou sono. Á par que lle ofrece todos os coidados, vaise encariñando da pequena ovella e cando se dá conta dos seus sentimentos pídelle que se vaia da súa casa porque el é “un lobo grande e malo” e se queda vaina comer. Ao cabo dun tempo o lobo comeza a imaxinarse a pequena ovella na escuridade do bosque perdida, conxelada, devorada por outro animal... e velozmente sae a buscala. Porén non consegue atopala pero cando volta para a súa casa... encóntraa no medio do salón! A ovelliña non tiña outro sitio a onde ir e o lobo decide que quede a vivir con el xa que “non pode comerse a unha ovelliña que o necesita! Podería darlle ardor de estómago!”.

Potencialidades educativas: é un libro que, a través do humor e a parodia, invita a dramatizar e teatralizar, xa que ao longo de toda a historia se recrean  numerosos estados de ánimo: tristeza (“¿Puedo entrar, Dobo?”), alegría (“Has vuelto!”), sorpresa (“¡Santo cielo!”)... Ademais, o seu carácter repetitivo e as continuas onomatopeas permiten que os nenos/as poidan participar e adiantarse á lectura. Así mesmo, propicia a oportunidade de traballar a intelixencia emocional cos máis pequenos. Ao igual que lle acontece ao lobo, son moitas as ocasións nas que rexeitamos o que sentimos porque non se encadra dentro do “normal”, por iso, sería interesante que os nenos/as se decaten da importancia de saber recoñecer, aceptar e expresar o que sentimos.  Sobre todo, convida a traballar o concepto de amizade, reflexionando que para que dúas persoas sexan amigas non é imprescindible ser iguais (tanto en gustos coma fisicamente) o único requisito é quererse, coidarse, respectarse mutuamente, como fan estes dous animaliños.

Recursos de interese:

Aula de Elena. (2015). La ovejita que vino a cenar-Videocuento. Recuperado o 07-03-2018 de:  https://www.youtube.com/watch?v=ee-Wkw2SnnI Vídeo-conto da obra contado por nenos/as.

Elbaulmagicoblog. (2016). La ovejita que vino a cenar. Recuperado o 07-03-2018 de: https://elbaulmagicoblog.wordpress.com/2016/06/21/la-ovejita-que-vino-a-cenar/ Manualidade dun lobo e unha ovella para representar a obra con marionetas.

Jimenez, S. (2017). La ovejita que vino a cenar. Recuperado o 07-03-2018 de: https://cuentosparamatilda.wordpress.com/2014/03/07/la-ovejita-que-vino-a-cenar/  Opinión crítica sobre a obra.

Juani Guillén Bastida. (2017). Cuenta cuentos librillos la ovejita que vino a cenar 03 02 17. Recuperado o 07-03-2017 de: https://www.youtube.com/watch?v=3b8mIh6dAb8 Representación teatral da obra.

Laura. (2016). Reseña del álbum “La ovejita que vino a cenar”. Recuperado o 07-03-2018 de: http://literaturarespetuosa.blogspot.com.es/2016/07/resena-la-ovejita-que-vino-a-cenar.html Comentario Crítico da obra.

Pio Pio family. (2018). La ovejita que vino a cenar. Recuperado o 07-03-2017 de:  https://www.youtube.com/watch?v=YtEjeamzabM Representación da obra con marionetas.