Quintiá, X. (2008). Titiritesa. Ilust.
Mauricio A. C. Quarello. Pontevedra: OQO editora, [40 pp.]. (ISBN:
978-84-96788-54-1).
Breve
descrición do formato e do contido da obra: álbum ilustrado de tapa dura e formato 25 x
23 cm. Conta con ilustracións a toda páxina nas que a
perspectiva predominante é a de primeiro plano. Na cuberta podemos observar a
dúas personaxes do conto, onde unha delas dirixe a mirada ao lector; mentres
que a outra mira cara ao interior do libro. A contracuberta é unha prolongación
desta escena inicial, onde aparecen dous personaxes novos. Nas gardas
observamos como dúas follas en forma de corazón amosan o camiño cara ao texto. Quarello, co seu
persoal estilo de ilustración, debuxa personaxes cunha personalidade acorde ao
texto. As imaxes achegan verosimilitude ao relato, pero ademais evocan con
mestría os sentimentos que invaden unha persoa cando medra e experimenta por
primeira vez o amor. Neste álbum cóntase a historia de Titiritesa que vive no
reino de Trasantonte. A súa nai, Mandolina, soña con ver a filla ben casada e
tenta educala como unha cortesá refinada. Pero a filla non comparte as
aspiracións da súa nai, a raíña, e rexeita esa vida convencional que lle queren
impoñer. Ante a inminente chegada dunha institutriz, Titiritesa decide fuxir de
palacio para vivir fantásticas e divertidas aventuras: visitar un inventor de
palabras, enfrontarse a un terrible monstro, coñecer outra princesa de labios doces. É un conto atrevido que trata a homosexualidade
feminina con humor, naturalidade e frescura.
Potencialidades
educativas: comparto a opinión con Alicia Delicado de que a literatura ―nacida da
imaxinación― está concibida na rutina diaria da sociedade de cada época.
Normalmente, os escritores adoitan contar a situación social do seu tempo, aínda
que tamén gusten de recrear escenarios pasados. Así os personaxes das novelas
actuais poderían ser fieis prototipos de individuos do século XXI. Pero, que
sucede cos contos? Estas historias perduran ano tras ano sen ter en conta a
evolución social e histórica, son relatos cheos de seres medievais con
características arraigadas a ese momento. Porén o escritor galego Xerardo
Quintiá, que publicou a novela O viaxeiro radical, navega polo mundo do
conto dunha forma distinta. Pretende romper os estereotipos (muller bonita,
home salvador e forte, etc.) que tanto fomentan estes relatos e adaptalos ao
mundo moderno, todo sen variar a estrutura argumental e ambientación da historia.
Gnomos, princesas, países afastados acampan ás súas anchas polas páxinas da
literatura infantil de Xerardo Quintiá, coa única condición de que se
actualicen en dereitos individuais, respecto e integración social. Un claro
exemplo é o seu conto: Titiritesa. (Delicado, 2015)
Recursos:
Albazan, B. (2015) Sombracuentos. Enlace: https://alabazan.net/es-que-itzalak&rel2=que-itzalak&page=2&limit=1&rpp=1 (Consultado
20/03/18).
Delicado, A. (2015). El cuento que busca romper estereotipos. Enlace: https://thecultureta.wordpress.com/2015/07/15/el-cuento-que-busca-romper-estereotipos/ (Consultado 20/03/18).
