Frederick

Lionni, Leo (2004). Frederick. Ilust.do autor, trad. Xosé M. González. Pontevedra: Kalandraka, col. Tras os montes, [40 pp], (ISBN: 84-8464-502-9).

 Descrición do formato e contido: libro ilustrado de 22x30 cm, con forma rectangular e tapa dura. As ilustración son a dobre páxina con debuxos sinxelos e cores cálidas. O texto sitúase na parte superior esquerda, en case todas as páxinas, combinando diálogo e narración. A obra recolle  a historia duns ratos que recollían provisións para o inverno, menos un. Ese era Frederick que semellaba durmir ou permanecer quedo observando mentres os demais amontoaban alimentos como o resto. El gardaba os raios de sol, palabras e cores. Todos os ratiños se preguntaban porqué non os axudaba. Cando chegou o longo inverno e as provisións se foron acabando  decatáronse de que Frederick tiña razón e non era dabondo con acumular alimentos, senón que tamén é preciso ter recursos imaxinativos, ilusións, soños e fantasías para superar os obstáculos que nos presenta a vida.

Potencialidades: con este libro podemos traballar e potenciar a importancia do traballo cooperativo, que todos somos unha parte esencial do grupo e que todas as ideas son válidas. Podemos aproveitar esta lectura para a introdución de actividades cooperativas ou a realización dun taller co mesmo fin. Outra potencialidade que podemos atopar é o respecto pola opinión e pensamento dos demais, xa que en todo momento  os ratiños, a pesar de non entender, non menosprezaron as ideas de Frederick. A lectura de Frederick tamén é unha oportunidade de reflexionar sobre o valor da palabra, a súa capacidade para crear e recrear mundos imaxinarios, para ilusionarnos ou facernos fortes. Porque imaxinar é unha forma de aprender a vivir, de soñar con hipóteses de futuro e adquirir confianza en nós mesmos. Para iso a poesía é un elemento fundamental e que chama a atención dos nenos e nenas, polo que será un elemento motivador para favorecer a memorización e de enganche á historia, que quizais lembren moito tempo xunto coa figura de Frederick. Este libro pode ser un bo acompañante tamén para introducir ou tratar o coñecemento do contorno e da natureza, concretamente as estacións, entre elas o inverno e o labor que moitos animais realizan para poder sobrevivir a esta estación, así como as cores e os elementos que cambian na natureza ao longo do ano.

Recursos en liña: 

Adaptación da obra de Leo Lionni "Frederick", elaborada polos alumnos e alumnas de 6º A de Educación Infantil do CEIP de Pedrouzos (Brión). https://youtu.be/uIHWMznWueM (Consultado o 25/02/2018).

Aprender juntos (2016). “Frederick... un ratoncito muy especial”. En Aprender juntos http://www.aprenderjuntos.cl/frederick-leo-lionni/ (consultado o 25/02/2018). 

Gutiérrez, María Jesús (2013). Literatura en la Infancia https://granliteraturaenlainfancia.wordpress.com/2013/08/23/frederick-de-leo-lionni/ (Consultado o 25/02/2018).

Solís, Pilar (2015). “Frederick”. Entre letras y fantasías.: http://entreletrasyfantasias.blogspot.com.es/2015/03/frederick.html (Consultado o 25/02/2018).

  

Con Tango son tres

Richardson, Justin e Parnell, Peter (2016). Con Tango son tres. Ilust. Henry Cole. Trad. Sandra Senra Gómez e Óscar Senra Gómez. Pontevedra: Kalandraka, col.Tras os montes, [28pp.]. (ISBN: 978-84-8464-985-4). 

Descrición do formato e contido da obra: conto ilustrado, encadernado con tapa dura, de forma rectangular con cantos rectos e con láminas grosas.

Na cuberta aparecen dous pingüíns maila 

súa cría, o título do libro aparece arriba á dereita formando parte do ceo e, tipograficamente, a palabra Tango destaca sobre o resto, xa que é de maior tamaño. O nome dos autores e o do ilustrador aparecen abaixo á dereita, mentres o da editorial aparece no lado esquerdo, integrado no hábitat dos pingüíns.

Na contracuberta hai unha breve descrición dos autores e do ilustrador da obra e de fondo pingüíns.

O conto ten 28 páxinas nas que o texto e os signos sempre aparecen na parte esquerda e as ilustracións ocupan todas as páxinas. As imaxes son atractivas e divertidas e captan a atención. 

As ilustracións presentan cores vivas nas primeiras páxinas, nas que explica a ambientación e o lugar onde acontece esta historia. Nas páxinas onde vemos o lugar onde viven os pingüíns, predominan as cores grises, azuladas e brancas.  Algunhas imaxes presentan unha forma ovalada, que esvaece no seu contorno e recorda a imaxe dun ovo. As ilustracións son fieis á realidade.

No que respecta ao texto, é moi sinxelo, con frases curtas e un claro predominio da imaxe sobre este. Presenta onomatopeas, como a que avisa a rotura do ovo.  

Esta historia está baseada nun feito real ocorrido no zoo de Central Park, en Nova York. Os protagonistas do conto son Roi e Silo, dous pingüíns machos aos que Rob Gramzay, o coidador do zoo, descobre  como parella. Despois de observalos como intentaban incubar unha pedra decide darlles a oportunidade de crear unha familia. Para iso, colleu un ovo doutra parella, que nunca fora capaz de ocuparse de dous ou máis ovos, e colocouno no niño baleiro que construíran Roi e Silo. Así é como nace Tango, nome co que foi bautizada a cría e que fai referencia ao baile, xa que se precisan de dous para bailar un tango.

Esta obra foi moi criticada e incluso censurada por abordar unha temática como é a homosexualidade.

Ademais, na garda final do libro preséntase unha nota na que se explica que a historia ocorreu de verdade.

Potencialidades. Con este conto pódese traballar o coñecemento do medio, en especial os  pingüíns dun zoo. É unha historia que trata o amor, o coidado e a tolerancia e a aceptación das diferenzas a partir dunha parella peculiar. Ademais de ser sinxelo e claro pódenos servir para explicar ás crianzas conceptos como a adopción ou a diversidade familiar. 

Con esta historia tamén aprenden novo vocabulario como incubación e pode aproveitarse para ensinarlle os distintos lugares onde viven os animais. Podemos tamén preguntarlles como coidan eles a súa familia e ensinarlle a importancia desta, ademais da diversidade de familias que hai, o respecto e a tolerancia.

Recursos didácticos de interese e estudos sobre a obra:

Costa, M (15 de setembro do 2009). Libros para niños e ideas para su utilización. Recuperado de http://librosparaninosyninas.blogspot.com.es/2009/09/tres-con-tango.html (consultado o 24/02/2018).

Mora, J (2015).Tres con Tango [Arquivo de vídeo]. Recuperado de https://www.youtube.com/watch?v=R0xnuDjjCao (consultado o 24/02/2018).

Con Tango son tres

Richardson, Justin e Parnell, Peter (2016) Con Tango son tres. Ilustr. Henry Cole. Trad. Sandra Senra Gómez y Óscar Senra Gómez. Pontevedra: Kalandraka, [28 pp.] (ISBN:978-84-8464-984-7)

Breve descrición do formato e contido da obra: álbum ilustrado, de forma rectangular (22x27cm). A cuberta e a contracuberta son de tapa dura. Na cuberta aparece a imaxe de Roi e Silo co seu fillo Tango, os protagonistas do conto e na contracuberta aparecen o resto de pingüíns do zoo de Nova York, lugar onde se sitúa a historia. O título aparece na marxe superior dereita da cuberta, o nome da editorial na marxe inferior esquerda e a autoría do texto e das ilustracións na marxe inferior dereita. As páxinas do álbum presentan breves textos e unhas expresivas ilustracións que ademais dunha función descritiva da historia narrada, tamén amplían información. Son imaxes realistas e algunhas composicións aparecen a modo de viñetas para representar paso a paso algunhas situacións que se describen ou mesmo o transcurso temporal do tempo. Predominan as cores frías (tons azuis, brancos e negros) a excepción das primeiras páxinas nas que se describe o zoo nas últimas, co ceo dunha cor alaranxada A historia está contada en terceira persoa por un narrador externo. Ao final da historia hai unha nota dos autores nas que se explica que os feitos que narra o conto son reais. En canto ao contido da obra, preséntasenos a historia de dous pingüíns machos do zoo de Nova York (Roy e Silo) que están namorados e queren formar unha familia como o resto de pingüíns do zoo. Coma calquera parella destas aves tentan incubar unha pedra, coma se fose un ovo, e só a intervención de Gramzy, un coidador do zoo que observou aos dous animaliños, lles permite contar cun ovo que foi abandonado por outra parella para incubalo. Roy e Silo coidaron o oviño ata que naceu a súa ansiada cría: Tango.

Potencialidades educativas: Esta obra ofrece a oportunidade de explicarlles aos nenos de forma sinxela e natural que existen diferentes tipos e formas nas que se pode presentar o amor, que existen diferentes familias, como as homoparentais. Desta forma podemos fomentar os valores de respecto, tolerancia e empatía dende os primeiros anos cara á diversidade familiar. Así mesmo podemos traballar a importancia da familia e do cariño que esta profesa sexan quen sexan os seus integrantes (monoparentais, homoparentais, pais divorciados; etc.).Coa lectura de contos coma este demóstrase que o amor dunha familia trascende os condicionamentos sociais.

Recursos de interese:
R. María (2017). "Tres con Tango", Primeiraslecturas, en: https://primeiraslecturas.blogspot.com.es/2017/03/tres-con-tango.html (consultado o 21/01/2018).

Un agasallo diferente

Azcona, Marta (2014). Un agasallo diferente. Ilust. Rosa Osuna, trad. Manuela Rodríguez. Pontevedra: Kalandraka, col. Demademora, [34pp]. (ISBN: 978-84-8464-527-6).

Descrición do formato e contido: álbum ilustrado de textos moi sinxelos e de fácil comprensión pola suxestivas ilustracións en tons grises e azuis. Ten as tapas de cartón, de tamaño 22cm x 22cm e na cuberta, ademais do nome da autora e a ilustradora, aparecen os dous protagonistas da historia. Ao longo das páxinas interiores aparecen outros personaxes, concretamente un can e un mono, que os acompaña e vixía, respectivamente, pero dos que non se ofrece información no texto, aínda que a súa intervención é trascendente para o final da historia. O conto comeza co agasallo de aniversario que Tristán lle da ao seu amigo Marcel, un anaco de tea de cadros brancos e azuis. Aínda que ao principio Marcel non está moi contento porque o que el en realidade quería era unha buxaina, descubrimos que esa tea ten máis utilidade da que pensaban: pode ser un mantel para facer un pícnic, pode abrigar os oídos cando vai frío...

Potencialidades educativas: con esta obra pode traballarse a amizade e o valor que teñen as pequenas cousas da vida cotiá. Tamén podemos relacionalo coa imaxinación dos personaxes, pois é a que lles move durante toda a historia nos pequenos infortunios que lles ocorren. Cobra importancia tamén a reutilización de materiais, xa que a tea a empregan para diferentes cousas e en diferentes situacións. Hai partes deste conto que teñen certa musicalidade, pois o narrador/a emprega a frase “e como non querían…” cada vez que os protagonistas utilizan a tela para algo distinto. Podería facerse un obradoiro con refugallo para ensinarlles aos pequenos e pequenas a facer novos xoguetes ou un comentario na clase para ver que farían eles e elas co anaco de tea do conto. Tamén sería interesante falar dos personaxes que aparecen na historia pero que non participan, quen serán?, por que os observan?, que fará él co anaco de tela?.

Recursos de interese:

CEIP Plurilingüe de Covas. A historia contada por nenos e nenas de 4 anos. http://covastk.blogspot.com.es/2017/06/os-nenos-e-nenas-de-4-anos-contannos-un.html (consultado o 21/02/2018).

González Seoane, Lucía (2017). “Un agasallo diferente”. Primeiraslecturas  en https://primeiraslecturas.blogspot.com.es/2017/04/un-agasallo-diferente.html (consultado o 21/02/2018). (consultado o 21/02/2018).

Avós

Heras, Chema (2002). Avós. Ilustr. Rosa Osuna. Pontevedra: Kalandraka, col. demademora, [33 pp.]. (ISBN: 987-84-8464-533-7).

Descrición do formato e contido da obra: Avós é un álbum ilustrado do escritor galego Chema Heras que foi recoñecido con numerosos premios dende a súa publicación. Cunhas dimensións de 22x22 cm e tapa dura, na cuberta presenta a dous anciáns dándose a man, o que nos adianta a trama da historia, ademais doutros elementos como un gatiño. Pola contra, na contracuberta aparece o sol brillando no ceo. Este libro,relátanos a historia dun matrimonio de anciáns. O avó, Manuel, quere levar á avoa, Manuela, a bailar, pero ela négase porque di que é fea e vai vella. Non obstante, o avó convéncea para ir á festa e faille ver o fermosa que é para el. Ao final da historia, a avoa descobre que aínda que xa vai maior, ao igual que o seu marido, son realmente fermosos un para o outro desde a súa mirada chea de amor, aceptando así con naturalidade o paso dos anos. As ilustracións de Rosa Osuna, ademais de posuír unha gran calidade artística, nuns casos son moi coloridas e noutros semella que quedaron sen cor. A información que achegan contribúe ao enriquecemento da historia e acentúan os xogos de cromatismos.

Un elemento que caracteriza a este álbum ilustrado é que conta cun retrouso rimado que lle imprime ritmo, ademais de introducir elementos poéticos para favorecer a memorización e sobre todo a interacción do público máis novo, que pode, durante a lectura, participar dicindo en voz alta este pareado.

Potencialidades educativas: os avós son persoas que forman parte da vida cotiá dunha inmensa porcentaxe de nenos e nenas por iso este conto axudará aos máis cativos a entender como viven no seu día a día os seus avós e tamén as persoas maiores en xeral, facéndolles ver que ata os máis anciáns teñen sentimentos e tamén se senten tristes e pouco seguros de si mesmos algunha vez. Esta fermosa historia introduce ás crianzas nos temas do amor de parella, do amor propio, da vellez e do paso do tempo, facéndoos reflexionar sobre se a beleza permanece ou foxe de nós cando pasan os anos. É unha boa forma de tratar aspectos temáticos ao redor da familia e para recordarlle aos nenos e nenas que dicirlle verbas agradables a calquera persoa que queremos, tanto a novos coma a vellos, axuda a elevar a autoestima e o amor e respecto por un mesmo. É interesante tamén facerlles reflexionar, grazas a esta historia, sobre a importancia de coidar a relación entre os membros da familia e entre a parella para que siga existindo o amor malia o paso do tempo.

Recursos educativos:

Souto Rodríguez, José Javier (2017). “Abuelos”, Primeiraslecturas, en https://primeiraslecturas.blogspot.com.es/2017/04/abuelos.html (consultado o 23/02/2018).

Vídeo sobre o libro Avós en versión portuguesa: https://www.youtube.com/watch?v=BOQ6ZZydxpg (consultado o 20/02/2018).

Vídeo da representación con bonecos do libro Avós en versión castelán realizada polos alumnos da Universidade de Huelva: https://www.youtube.com/watch?v=G0TysgGKfIM (consultado o 20/02/2018).

A nai da nai da miña mamá

                                                           

Schmidt, Alejandra (2014). A nai da nai da miña mamá. Ilustr. María José Olavarría Madariaga. Trad. Charo Baleirón Sóñora. A Coruña: Hércules de Ediciones; [30pp.] (ISBN: 978-84-92715-83-1).

Breve descrición do formato e contido da obra: álbum ilustrado en galego, de forma cadrangular (21x21 cm). A cuberta e a contracuberta son de tapa dura. Na cuberta aparece unha imaxe dunha nena cunha bufanda vermella que se une coa contracuberta na que aparece a bisavoa da rapaza. Este libro conta dúas historias, unha empezando pola cuberta (historia dende o punto de vista da rapaza) e outra dende a contracuberta (historia dende o punto de vista da bisavoa). O título aparece en as ambas partes na marxe superior dereita. Na parte inferior dereita amósasenos o nome da editorial e a autoría tanto do texto como das ilustracións. Antes de comezar coa historia podemos ler unhas liñas de Soledad Gómez León nas que se adianta unha breve explicación da historia. As páxinas son finas e suaves con ilustracións que confiren á historia un carácter especial, cheo de sentimentos e emocións que se nos expresan a través dos debuxos da bisavoa e a súa bisneta. Predominan as cores vermellas en moitos detalles da historia e as tonalidades ocres como fondo. O texto aparece de forma conxunta coas ilustracións, ás veces nunha soa folla, outras nas dúas. En canto ao contido da obra, na primeira parte, a nena cóntanos o que fai cando vai visitar á súa bisavoa Memé e como se sinte estando con ela a pesar de que a súa bisavoa non recorde moitas cousas. Por outro lado, a bisavoa Memé cóntanos o feliz que a fai cando a súa bisneta a vai a visitar. Así mesmo, tamén reflexiona sobre a vellez e as súas consecuencias, a perda de persoas ao seu redor, da memoria, etc.

Potencialidades educativas: con este libro sería moi fácil abordar o tema do alzheimer nos maiores para que os nenos/as poidan entender de forma sinxela o que lles pode ocorrer ou lles ocorre aos seus avós ou bisavós. Así mesmo esta historia pode servir para que os alumnos valoren e respeten os seus maiores e se den conta da sorte que teñen por telos.Tamén se poden tratar temas como o paso do tempo, a perda dun familiar ou ser querido, o legado, as raíces e a historia dos nosos maiores, etc. Con isto poderiamos levar a cabo unha serie de actividades nas que os nenos e nenas conten información sobre os seus avós e bisavós, ou mesmo crear unha pequena árbore xenealóxica.
Recursos de interese: 

Nieto, Mireia (2015) "La mamá de la mamá de mi mamá", Tataranietos, en: https://tataranietos.com/2015/03/16/la-mama-de-la-mama-de-mi-mama/ (consultado o 20/02/2018).

Familiario

Cerdá Albert, Mar (2014). Familiario. Ilustr. da autora. Barcelona: Comanegra, [38 pp.]. (ISBN: 978-84-16033-42-3).

Breve descrición do formato e contido da obra: libro-xogo con espiral, de forma rectangular, tamaño medio (26x15 cm.) e apaisado. A cuberta e a contracuberta son duras, polo que está encadernado en cartoné. Na cuberta vemos o título do libro en cor azul dentro dunha figura cun fondo amarelo. Tamén podemos observar unha imaxe dunha familia moi grande, na que ningún dos membros son iguais. Esta cuberta está encadrada coma se se tratase dunha imaxe dentro dun marco de fotos, sobre un fondo amarelo claro. Na contracuberta, que ten o mesmo fondo que a cuberta atopamos un resumo e unha reflexión sobre o libro feitos pola editorial. Adentrándonos no libro, nas primeiras páxinas atopamos unha historia entre dous bichos, mentres que o corpo do libro está formado por 15 láminas divididas, á súa vez en catro partes, o que permite combinalas para formar múltiples tipos de familias. Cada lámina ten na páxina anterior escrita a palabra do membro da familia ao que fai referencia (na lámina que eliximos sae a imaxe dunha muller, na páxina anterior poderemos ler, mamá/madrasta/avoa/tía...). En canto ao contido da obra, trátase dun bicho que sae do seu lugar de orixe para coñecer como é o mundo. Cando volve, outro bicho pregúntalle como son os seres humanos ao que lle responde que non hai dúas persoas iguais tanto no físico, na idade… Só son idénticos os xemelgos. Tamén lle explica que viven preto uns dos outros, agrupados en cidades ou vilas e que en cada casa viven un grupo de persoas, ás que lle chaman familias. Estas familias nunca son idénticas nin similares: pode haber un pai, unha nai e un gato, dous pais e un fillo etc. Con este libro poden facer os nenos e nenas 83.521 combinacións de familias. Ao final do libro hai unha páxina só cun fondo dunha habitación, para que os nenos e nenas poidan debuxar as súas propias familias e crear máis combinacións e chegar a formar ata 104.976 familias diferentes.

Potencialidades educativas: esta obra serve para explicarlle aos nenos e nenas que non todas as persoas somos iguais, e polo tanto, ningunha familia vai ser igual, nin vai estar formada do mesmo xeito. Desta maneira, as crianzas entenderán que cada familia é única e especial pero todas teñen en común un elemento: o amor e o cariño que se teñen entre si os membros que as integran. Estes conceptos de diversidade de familias entenderanos dun xeito diferente a través do xogo de interacción e combinación que propicia este libro.

Recursos de interese:

• Librería Olacacia (2014). “EL FAMILIARIO, un libro para tener en todas las casas y coles”. En http://libreriaolacacia.com/libro-el-familiario-a-tener-en-casas-y-coles/ (consultado o 24/02/2018).
• Nieto, Mireia (2014). “Familiario” en Blog Tataranietos. https://tataranietos.com/2014/12/23/familiario/ (consultado o 24/02/2018).
• Vídeo do contido do libro da Editorial Comanegra (2014). “Descubre el 'Familiario' de Mar Cerdà” en Youtube. https://www.youtube.com/watch?v=PmG2VEXCG0k (consultado o 23/02/2018).

Gatiño e a neve

Franz, Joel (2012). Gatiño e a neve. Ilustr. Constanze v. Kitzing, trad. Xosé Ballesteros. Pontevedra: Kalandraka, [26 pp.], (ISBN: 978-84-8464-807-9).

Descrición do formato e contido: libro ilustrado de 23x16 cm, forma rectangular e capa dura.
Narra a historia dunha coella branca e un gato negro que, aínda que son diferentes, queren xogar xuntos. Inténtano en varias situacións, pero debido á súa cor, non están en igualdade de condicións. Ao final, atopan unha solución e son capaces de divertirse xuntos. Toda a historia está inmersa nunha paisaxe de inverno na que a neve está presente.
As ilustracións a dobre páxina teñen debuxos simples, mentres que o texto,que combina narración e diálogo, aparece na maioría das páxinas, situado nunha beira. 

Potencialidades educativas: este libro serve para traballar a diversidade dunha forma lúdica e inconsciente para os máis pequenos. Pode ser de utilidade para ensinarlles aos nenos que ser diferentes non supón unha barreira entre as persoas, senón que existen formas de facer as cousas que poden ser beneficiosas para todas as partes que interveñen nelas. Sería unha historia de grande interese se na propia aula existise unha diversidade de razas ou nacionalidades nas que se puideran apreciar diferentes cores de pel, xa que os nenos se poderían sentir identificados coas personaxes que aparecen nesta historia.
Tamén sería un libro co que se podería traballar no inverno para mostrarlles aos nenos e nenas como é a neve, a roupa de abrigo que levan o gato e a coella para xogar con ela ou cuestións similares; as diferentes actividades que se poden facer coa neve ou ao aire libre e, conciencialos de que non se debe estar todo o día na casa coas novas tecnoloxías ou a televisión para divertirse. O mellor pasatempo é contar cun bo amigo.
Tamén é de salientar a relación de amizade entre dous animais diferentes, que serve como exemplo aos nenos e nenas da importancia de establecer vínculos cos outros rapaces da súa aula, sexan ou non similares a eles.

     Recursos de interese:

Un blog de interese polas actividades que ofrece relacionadas co conto é Os piratas da Ría.
 http://os-piratas-da-ria.blogspot.com.es/2013/03/facemos-o-inverno-mais-levadeiro.html (Consultado o 22/02/2018)

O resumo do conto pódese atopar no Informe de Literatura 2012 (páxina 892):

http://www.cirp.gal/rec2/informes/upload/ver/inf2012/Informe_Literatura_2012.pdf
(Consultado o 22/02/2017)

Te quiero (casi siempre)

Llenas, Anna (2015). Te quiero (casi siempre). Ilust. de la autora. Barcelona: Espasa Libros. [45 pp.]. (ISBN: 978-84-670-4370-9).

Breve descripción del contenido y el formato: álbum ilustrado de grandes dimensiones y tapa dura. Las ilustraciones aportan mucha información y ayudan a completar la historia, ya que son muy detalladas y curiosas. Están diseñadas de forma que parece que los personajes van a salirse del libro. En la cubierta aparecen en el centro Rita y Lolo, los protagonistas, los cuales son una luciérnaga y un bicho bola. En la contracubierta aparece un resumen de la obra y de nuevo, los personajes principales manteniendo un diálogo que nos recuerda la historia y sus dilemas. El texto del interior es breve y remarca en negrita la información más relevante. 

La trama del libro se basa en cómo los dos protagonistas se dan cuenta de que las peculiaridades que los diferenciaron hasta el momento dejan de ser algo que les guste para convertirse en un problema. Para solucionarlo, intentan cambiar sus conductas y ceder en ocasiones para hacer sentir mejor a su compañero. Por ejemplo, Lolo (el bicho bola) se baña en el mar para ablandar su caparazón y Rita (la luciérnaga) alumbra a su amigo con una linterna para que ambos brillen con igual intensidad.
De esta forma, aprenden a respetarse, a comprender sus diferencias y a luchar por entenderse para ser felices y mantener una sana relación.

Potencialidades educativas: a través de esta obra podemos introducir y tratar la riqueza de la diversidad, la comprensión de las diferencias, la atracción de los polos opuestos, la amistad, el amor, los sentimientos, el luchar por las personas que queremos… de una forma tierna y divertida con nuestros alumnos y alumnas. Además, podemos ir más allá haciéndoles preguntas sobre qué les gusta y qué les disgusta, qué personas son importantes para ellos, si se sienten identificados con algún personaje, etc.

Debemos enseñar a los infantes desde que son pequeños que las relaciones de amor y de amistad se basan en el respeto y la aceptación de las diferencias que nos hacen únicos, que no siempre vamos a encontrarnos con gente que piense igual que nosotros y que más que una desventaja, esto puede ser una forma de crecer como persona.

Recursos educativos:
“Canción ‘Te quiero”. En Anna Llenas. Página personal de la autora http://www.annallenas.com/ilustracion-editorial/te-quiero-casi-siempre.html#.Wo9M7qjibIU (consultada o 22/02/2018).

Vila, Uxía (2017). “Te quiero (casi siempre)”. En Primeiraslecturas https://primeiraslecturas.blogspot.com.es/2017/04/te-quiero-casi-siempre.html (consultado o 22/02/2018).